Geen categorie

Uitspraak Geschillencommissie Financiële Dienstverlening Nr. 2022-0258, d.d. 29 maart 2022

Waterschade gedekt onder de woonhuisverzekering?

De consument heeft op 26 april 2021 een beroep gedaan op zijn woonhuisverzekering in verband met waterschade. Op het schadeformulier heeft de consument aangegeven: ‘De wasmachine is gaan lekken op de zolderetage door een losse slang. De kamer daaronder heeft hierdoor flinke schade opgelopen’.

De schade-expert, ingeschakeld door de gevolmachtigde van de verzekeraar, komt tot de conclusie dat de lekkage is veroorzaakt doordat de slang van de wasmachine niet vast genoeg was bevestigd aan de wasmachinekraan. In verband met Covid-19 heeft de schade-expert de consument niet bezocht, maar heeft hij de schade beoordeeld op basis van foto’s en de schade telefonisch met verzekerde besproken.

De gevolmachtigde heeft de schadeclaim afgewezen (onder meer), omdat geen sprake is van een defecte aan- of afvoerleiding, terwijl dit op basis van de polis wel vereist is. De consument vordert dekking onder zijn verzekering en vergoeding van 2.464 euro, alsmede wettelijke rente over dit bedrag. Ter onderbouwing van zijn vordering heeft de consument aangevoerd dat de schade-expert niet naar de slang en de verbinding heeft gekeken. Er kan volgens de consument wel sprake zijn van een beschadiging of een oneffenheid aan de aansluitingspunten van de slang, die bijvoorbeeld zijn ontstaan tijdens de verhuizing.

De commissie schetst het beoordelingskader. Als uitgangspunt geldt dat de consument die naar aanleiding van een schade een uitkering van de verzekeraar vordert, op grond van 150 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, degene is die moet stellen en bij gemotiveerde betwisting door de verzekeraar, moet bewijzen dat de schade is veroorzaakt door een gebeurtenis waarvoor de verzekering dekking biedt.

Volgens de commissie is in de voorwaarden opgenomen dat gedekt is: water of stoom uit defecte leidingen en installaties. De commissie komt tot het oordeel dat de consument niet heeft aangetoond dat sprake is van een defecte aan- of afvoerleiding. De stelling van de consument, dat er een beschadiging of een oneffenheid bij de aansluitingspunten van de slang kan hebben gezeten, komt niet overeen met hetgeen is ingevuld op het schadeformulier. De consument heeft daarin namelijk zelf aangegeven dat de wasmachine is gaan lekken door een losse slang. Daarnaast blijkt ook uit het rapport van de expert dat de lekkage is veroorzaakt doordat de slang van de wasmachine niet vast genoeg was bevestigd aan de wasmachinekraan. De consument heeft dan ook onvoldoende aangetoond dat sprake is van een defecte aan- of afvoerleiding. De commissie oordeelt dat de gevolmachtigde in dit geval terecht dekking mocht weigeren. De klacht van de consument is ongegrond.

Uitspraak Geschillencommissie Financiële Dienstverlening Nr. 2022-0248, d.d. 1 april 2022

Is een (dreigend) geschil met ex-echtgenoot gedekt onder de rechtsbijstandverzekering?

De consument heeft op 21 november 2021 een beroep gedaan op haar rechtsbijstandverzekering ten aanzien van het volgende. De ex-echtgenoot van de consument zal per 1 januari 2022 ouderdomspensioen ontvangen en hij dient daarvan een deel aan de consument af te staan. De consument verwacht dat de ex-echtgenoot dit zal weigeren en wenst daarom juridische bijstand.

De uitvoerder van de verzekeraar heeft het verzoek om rechtsbijstand afgewezen, omdat geschillen die te maken hebben met scheiden of uit elkaar gaan en de gevolgen daarvan, onder de rechtsbijstandverzekering niet gedekt zijn.

Volgens de consument gaat het geschil enkel over het opeisen van een reeds vastgesteld maandelijks bedrag aan pensioen. Dreigende conflicten over pensioenaanspraken zijn volgens de consument onder de polis verzekerd. Het gaat volgens de consument niet om verdeling van vermogen bij echtscheiding, zoals door de uitvoerder is gesteld. Daarnaast vindt de consument het ongelofelijk dat de uitvoerder op grond van de voorwaarden elke rechtshulp van gescheiden verzekerden afwijst door te stellen dat het geschil niet was ontstaan als de verzekerde niet was gescheiden.

De commissie overweegt dat in artikel 6 van de polisvoorwaarden staat dat geschillen die te maken hebben met scheiden of uit elkaar gaan niet verzekerd zijn. Dit geldt eveneens voor geschillen die hieruit voort zijn gekomen. Daarnaast zijn ook geschillen die te maken hebben met de verdeling van vermogen niet verzekerd. Volgens de commissie is daarom van belang om vast te stellen of het geschil met de ex-echtgenoot voort is gekomen uit de echtscheiding en/of het geschil te maken heeft met verdeling van het vermogen.

Naar het oordeel van de commissie is het (dreigende) geschil met de ex-echtgenoot over de afdracht van het aan de consument toekomende pensioendeel een geschil dat is voortgekomen uit de echtscheiding. Als de consument en haar ex-echtgenoot niet waren gescheiden, was deze situatie niet ontstaan. Daarnaast overweegt de commissie dat het een verzekeraar vrij staat om de grenzen van de dekking te bepalen in de door hem opgestelde polisvoorwaarden.

De commissie komt tot het oordeel dat de uitvoerder terecht dekking heeft geweigerd. De commissie wijst derhalve de vordering van de consument af.

Uitspraak Geschillencommissie Financiële Dienstverlening Nr. 2022-0167, d.d. 2 maart 2022

Zorgplicht geschonden door niet te waarschuwen dat woning niet is meeverzekerd op rechtsbijstandverzekering?

De consument heeft via de website van een tussenpersoon een pakketverzekering aangevraagd, op basis van ‘execution only’. Het pakket bestond uit een opstalverzekering voor zijn woning en een rechtsbijstandverzekering. De consument kreeg vervolgens een geschil over zijn hypotheeklening. Hiervoor kon de consument geen beroep doen op zijn rechtsbijstandverzekering, omdat dit geschil niet onder de dekking van de rechtsbijstandverzekering viel.

De consument stelt zich op het standpunt dat de tussenpersoon had moeten waarschuwen voor het risico dat hij liep omdat de rechtsbijstandverzekering niet was uitgebreid met ‘eigen woning’, terwijl de tussenpersoon wist dat de consument een eigen woning had en dus belang had bij dekking ten aanzien van de woning.

De commissie komt tot het oordeel dat de tussenpersoon alleen heeft bemiddeld bij het afsluiten van de verzekeringen, de zogenaamde ‘execution only’. Dit betekent dat de consument de verzekeringen heeft afgesloten zonder advies van de tussenpersoon. Het lag daarom op de weg van de consument zich voldoende te verdiepen in de door hem af te sluiten verzekeringen. De tussenpersoon hoefde de consument niet te waarschuwen voor het ontbreken van de dekking voor de eigen woning, ook al wist de tussenpersoon dat de consument een eigen woning had. Van een zorgplichtschending aan de zijde van de tussenpersoon is dan ook geen sprake. De consument heeft zich ook het standpunt gesteld dat de tussenpersoon heeft verzuimd een rechtsbijstandverzekering voor hem af te sluiten met uitbreiding eigen woning, terwijl de consument dit wel in zijn aanvraag zou hebben aangegeven. Dit zou blijken uit een door de consument overgelegde schermafbeelding van het aanvraagformulier. De tussenpersoon heeft de stelling van de consument gemotiveerd betwist. Volgens de tussenpersoon is het overgelegde aanvraagformulier geen definitief ingediend aanvraagformulier, maar een scherm dat je ziet voordat de aanvraag daadwerkelijk wordt ingediend. Nadat de schermafbeelding is gemaakt, is het formulier door de consument nog aangepast, aldus de tussenpersoon. Dit blijkt namelijk uit diverse verschillen op het aanvraagformulier en het definitieve polisblad. Vanwege de gemotiveerde betwisting van de tussenpersoon, is het aan de consument om nader bewijs te leveren dat hij wel een uitbreiding met eigen woning heeft aangevraagd. De consument is daarin niet geslaagd.
Daar komt nog bij dat het aan de consument was om op het polisblad te controleren of de rechtsbijstandverzekering aansloot bij zijn wensen. Dit geldt temeer, omdat de tussenpersoon enkel een bemiddelende rol bij de totstandkoming van de overeenkomst had. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht van de consument ongegrond is en dat zijn vordering wordt afgewezen.

Uitspraak Geschillencommissie Financiële Dienstverlening Nr. 2022-0122, d.d. 16 februari 2022

Is overlijden eigenaresse reisbureau gedekte gebeurtenis?

De consument heeft bij de verzekeraar een doorlopende reis- en annuleringsverzekering afgesloten. Op 8 september 2019 boekt de consument bij een reisbureau een rondreis door Zuid-Afrika. De consument heeft aan het reisbureau een aanbetaling van 3.449,31 euro gedaan. Op enig moment overlijdt de eigenaresse van het reisbureau. De consument doet een beroep op de verzekeraar voor vergoeding van de aanbetaalde reissom. Hij beroept zich daarbij op de bepaling waarin een limitatieve opsomming van gedekte gebeurtenissen is opgenomen, waarin onder andere staat dat annulering gedekt is als de persoon in het buitenland bij wie de consument zou overnachten is overleden. De verzekeraar wijst de claim, onder verwijzing naar zijn polisvoorwaarden, af.

Gezien het voorgaande komt het volgens de commissie aan op de uitleg van voornoemde bepaling en op de vraag of het overlijden van de eigenaresse van het reisbureau hieronder valt.

De commissie overweegt dat een verzekeringsbepaling duidelijk en begrijpelijk moet zijn opgesteld en dat bij twijfel over de betekenis van een beding de voor de consument meest gunstige uitleg vóórgaat. Deze zogenoemde contra proferentem-regel is neergelegd in artikel 6:238 lid 2 BW.

Volgens de commissie gaat het om de vraag of uit de polisbepaling duidelijk blijkt dat het gaat om een limitatieve opsomming van gebeurtenissen. Volgens de commissie is voor de bepaling slechts één lezing mogelijk, zodat sprake is van een duidelijk beding, namelijk dat sprake is van een limitatieve opsomming. De commissie komt derhalve niet toe aan de contra proferentem-regel.

Vervolgens is het de vraag of er sprake is van een gedekte gebeurtenis . Volgens de commissie is de situatie van de consument niet gelijk aan de in de bepaling genoemde verzekerde gebeurtenis. In de bepaling staat namelijk dat het moet gaan om het overlijden van een persoon in het buitenland bij wie een verzekerde zou overnachten. Het staat vast dat de consument niet bij de eigenaresse van het reisbureau zou overnachten, maar bij een door haar geregelde accommodatie. Dit brengt mee dat voor de schade van de consument, bestaande uit de gedane aanbetaling, als gevolg van het overlijden van de eigenaresse van het reisbureau, geen dekking bestaat.

De commissie komt tot de slotsom dat de verzekeraar de claim van de consument mocht afwijzen en dat de vordering van de consument wordt afgewezen.